گـرچه فـقـط بـی‌آبـرویی کـرده‌ام، باز            مولای من لطـفی کن و دورم نـیـنـداز

عُـمـْر مرا وقـف ابـاصـالـح نـوشـتـنـد            در به درت بـودم گل نرگـس از آغاز

سائل رسیده! تشنۀ احسان و جود است            دریـای لـطـفـت را نـمـا ای یار ابراز

ظرف دلـم محـبوس دنـیا شد ولی باز            با یک دعـایت می‌شـود قـفـل دلـم بـاز

خالی‌ست دستانم، چه سازم در قیامت            بی‌تـوشۀ اعـمـالِ صالـح، بی پس‌انداز

دارایی‌ام اشک است، شاید این عنایت            سـازد مـرا در دیـدۀ زهـرا سـرافـراز

روضه بخوان از ماجـرای داغ مـادر            از قتل محسن، پشت در، ای مَحرمِ راز

آخـر چه آمد بـر سـرِ زهـرا که دیگر            با بـال زخـمی بود تـنهـا فکـر پـرواز